Mercedes-Benz heeft zijn vierwielaangedreven versie van de Sprinter vernieuwd. Daardoor is de auto én beter in het terrein én goedkoper geworden. Hij is bovendien vanaf nu leverbaar.
Voor diegene die een basis voor een ultieme camper zoekt, of die enkeling die voor zijn werk werkelijk geregeld ongebaand gaat, is de Mercedes-Benz mogelijk een serieuze kandidaat op de shortlist. De vernieuwingen op de Sprinter omvatten een nieuwe 2.0 liter viercilinder dieselmotor euro 6d met vermogens van 84 kW tot 140 kW die overigens vanaf september in alle Sprinters gemonteerd gaat worden.
Maar in de 4×4 versie plaatst Mercedes-Benz alleen de 140 kW versie en komt daar vanaf nu een negengangs automaat achter deze motor. En daar zit hem de crux. Want in combinatie met een torque on demand schakeling, maakt deze stap de toepassing van een tussenbak met lage gearing overbodig. En omdat al deze componenten al in huis zijn omdat ze ook in andere modellen worden gebruikt, hoeft deze 4×4-techniek niet meer apart in kleine aantallen ingekocht te worden. Dat verklaart de prijsdaling van rond 3.000 Euro.
Variabel
De truc bij de nieuwe 4×4-aandrijving zonder apart inschakelbare lage gearing zit hem in het feit dat de laagste gangen van de negentrapsautomaat al in het bereik van een lage gearingbak zitten. En waar de vorige Sprinter 4×4 een vaste krachtoverbrenging had van 35 procent naar de voorwielen en 65 procent naar achteren, is dat bij de nieuwe auto via een lamellenkoppeling per as variabel. Op de openbare weg gaat die open zodat automatisch alle kracht naar de achteras wordt overgebracht. Maar in het terrein sluit de koppeling zich variabel en zet de elektronica net zoveel van het vermogen naar voren als nodig is. En mocht dat nog niet genoeg zijn, dan zal hij door een doorslippend wiel af te remmen kracht overbrengen naar die wielen die dat nog wel op de ondergrond kunnen afzetten.
Maar dat laatste komt niet zoveel voor. We probeerden een en ander uit op een motorcrossbaan met een paar flinke knippen en een (bescheiden) modderpoel. Het werkte feilloos. Ook als je met de neus naar beneden onder 45 graden weer achterwaarts terug omhoog wilt. Met de voorganger zou een dergelijke exercitie kansloos geweest zijn. De (lege) Sprinter zou dan immers met 65 procent van zijn kracht op de achteras de hele auto omhoog moeten trekken terwijl hij geen grip heeft. En op de vooras, met wel druk en grip voorhanden, is het vermogen weer niet genoeg. Maar nu bracht de nieuwe techniek zoveel van de aandrijfkracht Naar de vooras zodat onze Sprinter weer keurig omhoog gedrukt werd.
Ook in de modder voelde je de auto steeds de kracht verdelen naar dat wiel dat de meeste grip had. Wat resulteerde in bergen grip. Voor de duidelijkheid: alle voertuigen die we probeerden, stonden niet op terreinbanden maar op een gewoon straatprofiel en ook op de normale bandendruk. Daarbij is de bodemvrijheid ongewijzigd gebleven zodat er in de praktijk ondanks zijn lengte, ook scherpe knip van een motorcrossbaan genomen kan worden.
De Sprinter 4×4 is er ook met dubbellucht achter tot een GVW van 5,5 ton. Dat maakt de nieuwe Sprinter 4×4 tot een bijzondere en begerenswaardige auto. Als je er een invulling en het geld voor hebt.
