Wat niemand voor mogelijk had gehouden, gebeurt toch: de economie floreert weer, voor een deel zelfs weer zoals vóór de economische crisis. De afzet van bestelauto’s blijft maar toenemen, een goed teken dat de handel groeit. De bestelautomarkt is ook immer in beweging, met telkens nieuwe modellen. In het zwaarbevochten segment van de eentonners zet Bestelauto in deze test de trends op een rijtje.
Het hing in de lucht, daar in de Jaarbeurs. Spanning, euforie bijna. Bestelauto was begin dit jaar op de Bouwbeurs. Tussen al die bouwbedrijven, exposanten en bezoekers, was de opluchting bijna voelbaar: de crisis was echt voorbij, de bouwactiviteit trok eindelijk weer aan. De vlag kon uit. Aanwezig op die bouwbeurs: opvallend veel bestelauto’s. De importeurs voelden haarfijn aan dat het moment dat bouw- en installatiebedrijven weer konden investeren was aangebroken.
Op de Bouwbeurs zagen we veel typische ‘bouwbusjes’ staan: eentonners van het soort waarin je ’s middags op de snelweg snurkende bouwvakkers tegen een zijraampje ziet hangen. Het is een populair segment waar de afgelopen jaren de nodige ontwikkelingen speelden. Euro 6 was natuurlijk een hot item, eentje die we behandelden in onze multitest van begin 2016. Sommige bestelautofabrikanten grepen die ontwikkeling in de aandrijflijn aan om ook aan de carrosserie en/of het interieur veranderingen aan te brengen. PSA Group (Peugeot en Citroën) brachten samen twee nieuwe modellen op de markt, de identieke Expert en Jumpy. Partner Toyota haakte aan met hun eigen versie, de ProAce.
Dat drietal is uitgangspunt geweest bij het samenstellen van deze multitest. De auto’s alle drie laten participeren in de test is weinig zinvol, en daarom hebben we nu gekozen voor de Toyota ProAce. We zetten in deze test de belangrijkste concurrenten in het eentonnersegment naast de Toyota. Dat zijn de Fiat Talento, de Ford Transit Custom, de Mercedes-Benz Vito en de Volkswagen Transporter. Maar, zult u zeggen, het aanbod in dit segment is toch veel groter? Dat klopt, maar de Renault Trafic, de Opel Vivaro en de Nissan NV300 zijn allemaal varianten van de Fiat Talento, waarbij gezegd moet worden dat Renault en Opel samen als eerste dit model presenteerden, inmiddels al weer drie jaar geleden. Er zijn dus inmiddels al vier varianten van dezelfde auto, en naar verluidt gaat ook Mitsubishi nog een variant op de markt brengen. In het eentonnersegment hebben we dan alleen nog Hyundai, dat met de H300 best een sterk model in de aanbieding had, maar de Nederlandse Hyundai-importeur lijkt al lang geleden de interesse te hebben verloren in het vermarkten ervan.
Voor deze multitest gingen we zoals gezegd uit van bestelauto’s in het eentonnersegment. We vroegen aan de importeurs een L1H1-versie, dus met de kortste wielbasis en het laagste dak, en een dieselmotor met een vermogen van rond de 120 pk. Iedereen deed zijn stinkende best aan onze eisen te voldoen, maar het lukte niet altijd. Zo kwam de Fiat Talento naar de redactie met een langere wielbasis, een dubbele cabine èn een luxe Squadra-versie. De Ford Transit Custom was ook al voorzien van langere wielbasis èn een SelectShift automaat. Wel leuk, want die reden we nog niet eerder. De Vito, ProAce en Transporter kwamen wel naar de test in de kortste uitvoering. Hoe het ook zij, de ontwikkelingen in dit segment rechtvaardigen een nieuwe multitest. Start de motoren!
Fiat Talento 1.6 EcoJet dc Squadra
De Fiat Talento had de Bestelauto nog niet eerder in een multitest. Wèl de Renault Trafic en de Opel Vivaro, maar nog niet deze Italiaan. En wát voor Italiaan! Deze Talento kwam naar onze test in een hippe Squadra-uitvoering. Dat betekent een luxe aangeklede versie, met onder meer een dubbele cabine, leren bekleding, achteruitrijcamera, twee schuifdeuren, een laadruimtebeschermingspakket en nog veel, veel meer. De Squadra is een Limited-Edition waar er maar 100 van zijn gemaakt, dus wie er een wil hebben, moet snel zijn. De Fiat is dan wel een afgeleide van de Renault Trafic, hij heeft heel duidelijk een eigen gezicht gekregen, en ziet er nu misschien wel het beste uit van de vier huidige bestelauto’s van dit type. De dubbele cabine is vol van luxe en zeker het overwegen waard als je hem nodig kan hebben. Voorin staat geen bijrijdersbank maar een luxe stoel, ook al met leer bekleed. Heel fraai, maar het slimme mobiele kantoor dat de Fiat Talento heeft met zo’n bankje vervalt nu. Onder de motorkap van deze Talento vinden we de 1.6 EcoJet motor, die ook al van Renault komt. Hij levert 120 pk, maar heeft zeker bij lagere toeren wat moeite om op gang te komen. De diesel is gekoppeld aan een goed werkende zesgangs versnellingsbak. Het verbruik is met 1 liter op 13,5 km gemiddeld. Naast de vulopening van de diesel zit ook een Adblue-vulopening. In het display achter het stuur staat heel duidelijk voor hoeveel procent de Adblue-tank nog gevuld is. De Talento is weliswaar groot, maar door zijn dubbele cabine heeft hij geen heel grote laadruimte. 189 cm laadlengte blijft er over, en 4,4 kuub aan laadvolume. Door zijn totaalgewicht van 3000 kg heeft de Talento een laadvermogen van maar liefst 1245 kg. Dat is dan wel weer mooi meegenomen. Pluspunt aan de Talento is het fijn afgestemde onderstel, dat de auto een rijgedrag gelijk een personenauto geeft. Ook positief is de aanschafprijs van deze Squadra Limited Edition. Voor nog geen 30 mille krijg je heel veel comfort en luxe.
Ford Transit Custom 2.0 EcoBlue Trend
De Ford Transit Custom was ooit International Van-of-the-Year. Weet u nog in welk jaar? Dat was in 2013, en hij was de eerste Ford bestelauto die werd vernieuwd. Dat heeft Ford geen windeieren gelegd, want de Transit Custom werd een doorslaand succes. De auto verveelt nog altijd niet wat betreft uiterlijk, maar Ford vond het wel tijd voor een update. De nieuwe Ford Transit Custom, met een nieuw exterieur en interieur, komt eind dit jaar op de markt (zie ook de eerste foto’s voor in deze Bestelauto). Zoals gezegd kwam deze Transit Custom met een langere wielbasis naar de redactie, wat betekent dat u de metingen wat betreft laadlengte en -volume in perspectief moet zien. Wat opvalt is dat het interieur ergonomisch erg goed voor elkaar is. De vakken voor grote flessen kent Ford al langer, die zijn erg handig. Er zijn ook heel veel vakken en vakjes om spulletjes op te bergen. Slim is het opstaande randje om de mobiele telefoon neer te zetten. Ook slim, en hier is Ford uitvinder van, is de doorlaadmogelijkheid vanuit de laadruimte. Wie de zittingen van de bijrijdersbank omhoogklapt, kan daar wat kwijt of zien hoe de lading ‘doorgestoken’ is. De Ford heeft een hoog eigen gewicht en scoort daarom niet top als het gaat om laadvermogen. Fords nieuwe EcoBlue dieselmotor lag voorin onze testauto en dat is een heerlijke motor. Helemaal een verrassing is de SelectShift automatische transmissie. Die vormt een fijn koppel met de dieselmotor. In onze testweek vergiste hij zich nooit in de juiste versnelling. De aandrijflijn was lekker rap in de acceleratie, al is dat met 130 pk vermogen en 385 Nm koppel ook geen verrassing. Het weggedrag van de Ford is uitmuntend. Het verbruik stelt teleur. In stedelijk verkeer is een automaat dan wel fijn, het zorgt wel voor een meerverbruik. De Ford onderscheidt zich positief door tal van veiligheidssystemen, zoals Side Wind Assist, Torque Vectoring Control en Load Adaptive Control. Wie de prijzen van ons testquintet naast elkaar houdt, ziet dat de Transit Custom aan de dure kant is. De Transit Custom is desondanks nog lang niet klaar in dit segment.
Mercedes-Benz Vito 111 CDI L
De Mercedes-Benz Vito is in zijn huidige vorm sinds eind 2014 op de markt. De Vito werd toen voor het eerst uitgerust als voorwielaandrijver. Tevens ging het merk uit Stuttgart een alliantie aan met het Franse Renault Zo komt het dat er in onze testauto een motor van Franse origine ligt, ook al noemt Mercedes-Benz hem dan volgens de eigen typering OM622. Mercedes-Benz hoeft zich daar verder niet voor te schamen. De OM622 motor is echter een heel fijne krachtbron, die eigenlijk nergens steken laat vallen. Opvallend is dat de motor exact hetzelfde verbruik haalt als dezelfde versie die in de Fiat Talento ligt!
De Vito die Bestelauto voor deze test geleverd kreeg, was brandnieuw, met nog geen 500 kilometer op de teller. Het is een L-versie, dat wil zeggen met een korte wielbasis, maar een iets langere overhang aan de achterzijde. Het zorgt er in ieder geval voor dat het met de laadlengte en het laadvolume van de Vito wel snor zit. Omdat de Vito een 2,8 tons configuratie heeft en zelf ruim 1800 kg weegt, komt het laadvermogen niet boven de 1000 kg uit. Het vermelden waard in de laadruimte is een uitbouw onder de stoelen. Het zorgt voor 30 cm meer laadlengte, over een breedte van 127 cm. In de hoek tussen dak en zijwand lopen kabelbomen, die niet optimaal zijn weggewerkt.
In tegenstelling tot de vorige test die Bestelauto in dit segment hield, was de Vito heel standaard uitgerust. Dat geeft niks bij een bedrijfsauto, maar het past niet echt bij de merkbeleving van Mercedes-Benz. Dat geldt ook voor het dashboard, dat erg zakelijk over komt. Waarom Mercedes-Benz nog steeds die oude handrem, met dat pedaaltje, monteert is ons een raadsel. Er zijn tegenwoordig toch heel goede elektrische handremmen? Het weggedrag van de Vito is fijn. De auto is stabiel en verwerkt oneffenheden in de weg met groot gemak. De besturing is elektromechanisch en erg licht. Misschien wat te licht naar de smaak van sommigen, maar in de stad en met manoeuvreren vonden wij het erg prettig. Naast het stuur vinden we het traditionele hendeltje voor de in dit geval optionele cruise-control. Het schijnbare gebrek aan luxe zorgt wel voor een aangename prijs.
Toyota Proace Worker 2.0 D4-D Professional
Sinds vorig voorjaar, net te kort voor onze vorige multitest van eentonners, is de Toyota Proace op de markt. Natuurlijk is hij een co-productie met Citroën en Peugeot, maar de Proace is een succes op zichzelf. Dit jaar gaat hij sowieso twee keer zoveel verkopen als in 2016, dat staat al vast. We kregen voor de ProAce diverse complimenten tijdens onze testweek en dat is niet voor niks. De Toyota heeft een eigen gezicht en dat is nog een leuk gezicht ook. De auto komt compact over en dat is geen gezichtsbedrog: hij is aan de korte kant, alleen de VW is nog korter. De ProAce kwam naar de redactie in de standaardlengte van 496 cm, maar is er ook langer en, en dat is bijzonder, ook korter. De laadlengte en het laadvolume van de ProAce is net wat kleiner dan de rest, maar hij wint veel terug als het gaat om laadvermogen. Dankzij de tweeliter motor (afkomstig van PSA), een laag eigen gewicht en het hoge totaalgewicht mag deze Toyota ProAce maar liefst 1521 kg aan lading meenemen! Dat is echt heel veel, bijvoorbeeld dik 600 kg meer dan de Ford. Fraai is de LED-lamp in de laadruimte, die veel en helder licht levert.
Instappen in de ProaAce gaat eenvoudig. Dankzij het keyless entry systeem hou je de sleutel in de zak en gaat de auto van het slot als je in de buurt komt. Het interieur van de Toyota verrast. Het zit goed en doordacht in elkaar zit. Er zijn grote deurvakken, een wat hoog maar goed overzichtelijk dashboard en best veel opbergruimte. De stoelen zitten uitstekend, ze hebben een lange zitting die de bovenbenen goed ondersteunen. Het stuur ligt goed in de hand, de pook van de zesversnellingsbak staat dichtbij. Mooi en handig is het multimedia navigatiesysteem. Het weggedrag van de ProAce is goed, de besturing lekker licht dankzij een elektro-hydraulische toepassing. De tweeliter motor levert 122 pk en 340 Nm koppel. De ProAce wint de verbruikstest en dat is een compliment aan PSA. Jammer dan wel dat de tankinhoud maar 69 liter is. Dat beperkt de actieradius. De prijs van de ProAce is zeer aanvaardbaar.
Volkswagen Transporter 2.0 TDI L1H1 Trendline
De Volkswagen Transporter is al sinds mensenheugenis de best verkopende bestelauto in Nederland, al moet hij die eer op dit moment even laten aan stalgenoot Caddy. Ook in Europa doet de Transporter, tegenwoordig als T6, het meer dan uitstekend, dieselgate of niet. Het is misschien het meest afdoende antwoord op de opmerkingen die wij tijdens onze testweek hoorden over dat de Volkswagen er toch wel een beetje saai en basic uitzag. Niet dat we dat nu volop tegenspreken, maar als de auto door iedereen gekocht wordt, waarom zou je ‘m dan een complete make-over geven? En eerlijk is eerlijk, er zijn wel degelijk kleine cosmetische veranderingen gepleegd van T5 naar T6. Belangrijker is echter de techniek, want daar onderscheidt VW zich echt. Geen grappen maken nu, we hebben het over de nieuwe 2.0 TDI, die tegenwoordig aan Euro 6 voldoet. De motor van onze testauto had 114 pk en een ietwat teleurstellend koppel van 250 Nm. Dat is bleekjes vergeleken bij de rest. Een vijfversnellingsbak is een unicum in deze test. Het zorgt voor meer toeren: wel 3000 bij 130 km/h. Meer geluid komt er gek genoeg alleen uit bij lagere snelheden. Die extra toeren zie je gelukkig niet terug bij het tanken, want de Transporter wordt keurig tweede na de Toyota.
Een Volkswagen is een praktische gebruiksauto, en dat is bij deze Transporter niet anders. Het interieur voldoet maar is wel heel saai, met het knopjesloze stuur als toppunt. Niet dat deze Transporter Trendline nu heel kaal is, er zitten nota bene voor bijna 4000 euro aan opties op, maar de auto komt erg standaard over. Het meest spannende is het afvalbakje in de linkerdeur. Wil je de T6 leuk aankleden, dan betaal je fors, weet je bij VW. De Transporter voldeed met L1H1 aan de testspecificaties. Het is een 2,8 tons model, hij scoort gemiddeld als het gaat om laadvermogen. De laadruimte is netjes, maar de krik in de laadruimte en het onhandig 180 graden openklappen van de achterdeuren is storend. De VW is een bestelauto die prima doet wat hij moet doen, maar meer ook niet.
Conclusie
Never a dull moment. Toepasselijker kunnen we deze test niet afsluiten, want in het eentonnersegment is altijd wat te beleven. Dat is de belangrijkste conclusie na een week met veel kijken, meten, rijden en nadenken. Ga maar na: toen we vorig jaar deze test deden waren er met de de Ford Transit Custom, Mercedes-Benz Vito, Renault Trafic en de VW Transporter vier deelnemers. Nu is de markt het afgelopen jaar verblijd met drie nieuwe concurrenten in de vorm van de Citroën Jumpy, Peugeot Expert en Toyota ProAce. En dat betekent dat de kaarten ineens heel anders geschud zijn.
We beginnen maar eens bij het uiterlijk van ons testquintet. Nu valt over smaak niet te twisten, maar over ‘appearance’ natuurlijk wel. Moderne bestelauto’s hebben hoog opgetrokken neuzen. Kijk maar eens naar de Ford, de Renault en de Toyota op de foto’s op deze pagina’s. De VW heeft dat in wat mindere mate, de Mercedes-Benz Vito heeft een veel lagere neus. Dat doet hem meteen minder stoer voorkomen dan de rest. Het interieur van de auto’s komt qua binnenmaten veelal overeen, dus je zou zeggen dat daar niet veel meer te winnen valt. Wel heeft elke auto wel een slimme vinding die het gebruiksgemak of comfort verbetert.
Verschil is er wel als het gaat om laadvolume en laadvermogen. De Ford wint als het gaat om laadvermogen, maar hij heeft dan ook een verlengde wielbasis. De Transit Custom heeft echter ook het meeste laadvolume in een L1-configuratie: 6,1 kuub. Als het gaat om laadvermogen, laat de Toyota de concurrentie ver achter zich. De Fiat mag 1245 kg laden, de VW 1011 kg. De Vito en de Ford komen niet boven de 1000 kg. Als laadvermogen belangrijk is, kijk dan goed naar het eigen gewicht van de auto en ook naar het totaalgewicht. Soms is tegen meerprijs extra totaalgewicht te koop en dat scheelt zo een paar honderd kilo laadvermogen.
De diesels in onze testauto’s zijn alle verfijnde motoren. Het verbruik loopt niet heel erg uiteen, al leverde de Ford wat in door zijn SelectShift automaat. Alle motoren in deze test voldoen aan Euro 6, maar om dat te bereiken moet u AdBlue tanken. Dat hoeft maar zo weinig dat het in de meeste gevallen gewoon tijdens het reguliere onderhoud kan. Het kan trouwens ook gewoon bij een pompstation, als je je de kosten van een dealer wilt besparen. Belangrijk is echter om na te vragen wat de Adblue-interval is. Wij konden in de basisinformatie van de diverse merken daarover geen goede informatie vinden. Niet tijdig AdBlue tanken kan ervoor zorgen dat de auto ermee stopt of niet goed meer presteert. Gelukkig hebben de meeste auto’s een waarschuwing in het display voor als het AdBlue onder een bepaald niveau komt.
Een winnaar uitroepen van de test doen we bij Bestelauto eigenlijk nooit. U moet de auto’s beoordelen op punten die voor u belangrijk zijn. Wij waren als testers echter danig onder de indruk van de Toyota ProAce. Toyota had in Europa geen naam hoog te houden als het gaat om bestelauto’s. De HiAce was geweldig maar dat is al lang geleden, de HiLux doet het goed in andere landen maar in Nederland is te weinig offroad terrein om echt potten te kunnen breken. De ProAce maakt een knappe entree. De Toyota scoort in deze test veel punten als het gaat om uiterlijk, praktisch gebruiksgemak in het interieur, weggedrag, maar ook als het gaat om kostentechnische zaken als aanschafprijs, brandstofverbruik en laadvermogen. Goed om te weten is ook dat elke van de 106 Toyota-dealers in Nederland een gespecialiseerde bedrijfsautoverkoper in dienst heeft.
